Het voorbeeld dat we vandaag opvoeren van Frankwatching, is een duidelijk voorbeeld van hoe content ingezet wordt om uiteindelijk omzet te draaien. Maar er zijn nog meer opmerkelijke elementen in dit e-mailbericht terug te vinden.
1 Uiteraard beginnen we met de header. Dat de eerste zin is voorbehouden voor de webbased e-mailclients, dat is ondertussen gesneden koek. Net zoals rechtsboven wel de vaste plek blijkt geworden te zijn, waar je op zoek kan gaan naar de op internet leesbare versie van de nieuwsbrief. Niets nieuws onder de zon dus. Wel is de ondertitel onder het logo opmerkelijk en eerder zeldzaam. Daar wordt expliciet naar de frequentie, zijnde wekelijks verwezen. Je houdt de lezer permanent op de hoogte waar hij zich mag aan verwachten. Onderzoek wees reeds meermaals uit dat een afgesproken verwachtingspatroon, dat ook concreet ingevuld wordt, tot hogere leesdichtheid leidt. Nog altijd de eerste vereiste voor een goede conversie ratio?
2 Hier starten we met de body van het e-mailbericht. Het start linksboven met een bericht waar de content het belangrijkste is. Maar daarnaast staat wel de blok die naar de conversie moet leiden. Niet dat het een platte banner of tekst is die een product of een promotie aanprijst. het is gewoon een eenvoudige agenda. De conversie ligt nog een paar klikken verder. Let ook op de afbeelding. Daar zit, door de stralen, een zekere vorm van dynamiek in. Zoals alle afbeeldingen in dit bericht. Een ‘>’ teken dat beweging suggereert, een vinger die wijst, een vergrootglas dat een zoekactie suggereert. Geen enkel figuur is zomaar gekozen.
3 We pikken zomaar een blok wat verderop in de body uit. Vooral omdat ze allemaal gelijk gestructureerd zijn in de opbouw. We hadden de afbeelding liever rechts gezien, om dat mensen van links naar rechts lezen en dan allicht kunnen afhaken na het zien van de afbeelding. De boodschap is dan zelfs niet gedeeltelijk aangekomen. Maar verder zien we een duidelijke [Lees verder] knop. Nog steeds zie je in veel nieuwsbrieven meermaals een “Lees meer” knop verschijnen. Dit nodigt niet echt uit tot actie. Het loont de moeite om ook eens wat meer wervende teksten uit te testen, die specifiek voor het onderwerp van je nieuwsbrief opgemaakt zijn.
Voor de call to actions staan de sociale media te blinken. Die stonden overigens bovenaan ook al, maar die behelsden het niveau van de complete nieuwsbrief. En de Facebook en LinkedIn icoontjes fungeren hier op het niveau van de bijdrage. Zeg nu zelf, een bijdrage die al 280 keer gedeeld is, is die niet de moeite waard om lezen? Met dank aan de suggestie van de andere lezers?
4 Hier krijgen we de klassieke lijst met bullets. Hadden we persoonlijk ook al iets eerder mee gestart, want acht artikelsis echt veel. De lezer heeft al heel wat moeten scrollen eer hij of zij zo ver is. Onderzoek toont daarnaast ook aan dat de kans dat een artikel gelezen wordt sterk daalt na het vijfde artikel.
Aan de rechterzijde zien we een blok zoals we die zelden zien. Vaak krijg je wel je e-mailadres te zien of een button die uitnodigt om de gegevens aan te vullen, maar een blok die al die gegevens overzichtelijk presenteert, is nieuw. Het prikkelt de lezer uiteraard ook. Een profiel dat achter een knop verborgen zit, is een ver-van-mijn-bed-show gevoel. Maar als je letterlijk iets fout over jezelf ziet staan, ga je dan aarzelen om het feit recht te zetten? Weer een stapje richting een up-to-date database gezet… ook een vereiste voor een goed resultaat bij e-mailmarketing.
5 Deze is wel echt uniek? De lezer wordt ronduit zijn mening gevraagd over de nieuwsbrief. Net zoals je in het groot warenhuis ook je mening kan zeggen over de service en de beschikbaarheid van goederen en diensten. Je mening geven is eenvoudig – ellenlange enquêtes doen het niet, maar een impuls button doet het wel nog steeds. Waar leven die sociale media anders van? Het geeft uiteraard geen wetenschappelijk accuraat inzicht, maar iemand die positief stemt, die moet je volgen. Wie negatief stemt, die kan je alsnog een vragenlijst voorschotelen. Het is dan netjes verpakt in een service element. En dat is toch wat iedere consument wil? of niet?
