Als je je klanten dagelijks (of toch bijna dagelijks ) trakteert op een e-mail, dan is de kans groot dat je in je statistieken een behoorlijke kloof ziet groeien tussen afgeleverd en daadwerkelijk gelezen.
Natuurlijk zijn er klanten en prospecten die het helemaal niet erg vinden om dagelijks een e-mail van je te ontvangen. Er zijn er zelfs bij die dat digitale bericht ook nog elke dag zullen lezen. Het is net alsof je een ex-geliefde bent die aan het stalken geslagen is. Misschien is het met e-mailmarketing wel een beetje zoals in daten. Een periode van afwezigheid maakt de goesting alleen maar groter. Misschien wordt door deze tactiek je boodschap nog relevanter en sterker!
Zo veel te vertellen
“Maar we hebben zo veel te vertellen”, klinkt het dan op de afdeling marketing. Al onze aanbiedingen, al onze nieuwe producten en al onze kennis willen we graag iedereen ter beschikking stellen. Het leunt erg aan bij een verouderd beeld van marketing. Als je het beeldmerk maar genoeg onder de neus van de consument schuift, dan gaat ie vanzelf wel kopen. Die tijd is voorbij. Zeker in de B2B omgeving geldt steeds meer het principe van ‘don’t call us, we’ll call you’.
Kunst
Dus wordt het de kunst om niet alleen de juiste boodschap bij de potentiële lezer te brengen, maar ook op het juiste moment in de juiste frequentie. “Dat is wel wat veel gevraagd”, zou de nieuwe opwerping zijn. Hoezo, als iemand zich inschreef voor een nieuwsbrief of zijn of haar e-mail adres achterliet op je webstek voor meer info, dan heb je toch dadelijk gevraagd waarover je meer moest vertellen? Waarom heb je dan niet in één moeite mee door geïnformeerd hoe dikwijls hij of zij het wil hebben? Een gelukkige lezer, klikt gegarandeerd sneller op een link. En dan heb je hem waar je hem wil hebben. Zijn neus steeds dieper gravend in je boodschap, product of je webstek.
Opgelet
Maar dan mag je natuurlijk niet in een andere zonde vervallen. Dagen aftellen tot op het ogenblik dat je je meest begeerde prospect heeft aangegeven digitale communicatie te willen ontvangen. Om dan vervolgens in één boodschap al het gemiste van de voorbije periode in zijn inbox te gooien. Het is net hetzelfde als de stapel tijdschriften die op je bureau ligt als je terug komt van vakantie. Die lees je niet dadelijk. Die stapel verhuist dadelijk naar een hoekje in de kamer. De inhoud van een e-mail voor een minder frequent aanspreekbare lezer moet daarom met nog meer zorg samengesteld worden. Alleen die onderwerpen die absoluut belangrijk zijn mogen er een plekje vinden. Je zou toch niet willen dat je geweldige boodschap naar een hoekje van diens harde schijf verhuisd wordt?
